Kościoły Filialne

Oderne

Drukuj

 

80574483

 

     pw. św. Stanisława Biskupa

 

Kościół został zbudowany w 1898 r. z fundacji Magdaleny Miłkowskiej, ówczesnej właścicielki Odernego jako "wotum za spłacenie wszystkich ciężarów majątkowych". W 1943 r. dobudowano do kościoła zakrystię i przedsionek. W 2002 r. świątynia została powiększona poprzez przedłużenie nawy i dostawienie od zachodu przedsionka. Dodano też drugą wieżyczkę na sygnaturkę. Początkowo był to filialny kościół parafii w Ropie, obecnie pełni taką funkcję w parafii Uście Gorllickie.

    Kościół drewniany, konstrukcji zrębowej, oszalowany. Jednonawowy z niewyodrębnionym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, zakończonym niewielką kwadratową zakrystią. Od frontu do nawy dostawiony jest przedsionek. Kościół nakryty jest dachami dwuspadowymi, z dwiema ośmiobocznymi wieżyczkami. Wnętrze nakryte pozornym sklepieniem kolebkowym.

    Ołtarz główny barokowy z XVIII w. w nim krucyfiks z tego samego czasu. Dwa ołtarzyki boczne nowe; w nich obraz Serca Pana Jezusa i rzeźba NMP Niepokalanie Poczętej z 1964 r. Dzwon nieustalonego odlewu z 1927 r., dar księdza Solaka z Grybowa. Sygnaturka nieustalonego pochodzenia.

Skwirtne (dawna łemkowska nazwa Skvirtne)

Drukuj

skwirtne


 pw. Świętych Kosmy i Damiana    

 

Cerkiew zbudowana została w 1837 r. Była remontowana około 1900 r. oraz ostatnio w latach 90-tych XX w. Obecnie jest użytkowana jako kościół filialny parafii rzymskokatolickiej w Uściu Gorlickim. Cerkiew łemkowska typu północno-zachodniego. Drewniana o ścianach i dachach pokrytych gontem. Trójdzielna, złożona z prezbiterium, zamkniętego ścianą prostą, szerszej nawy i babińca wzniesionych w konstrukcji zrębowej. Wieża o konstrukcji słupowej, obejmująca babiniec, otoczona zachatą, o pochyłych ścianach z nadwieszana izbicą i nakryta baniastym hełmem. Nad prezbiterium i nawą dachy namiotowe zwieńczone pozornymi latarniami. Wewnątrz prezbiterium, nawa i babiniec nakryte są stropami z ukośnymi odcinkami. Nadwieszany chór muzyczny o ążurowej balustradzie obiega ściany babińca i wychodzi do nawy. Polichromia ornamentalna i figuralna z około 1900r.

 

 

Na ścianach przedstawione są detale architektoniczne, na stropie nawy Trójca Święta, zaś na stropie babińca Opieka Bogurodzicy. Między prezbiterium a nawą ustawiona jest współczesna przegroda o charakterze ikonostasu. W jej dolnej części umieszczone są cztery ikony namiestne z początku XX w. Powyżej na ścianie zawieszone są współczesne obrazy apostołów oraz Chrystusa i Boga Ojca. Na ścianach nawy zawieszone są starsze ikony, pochodzące z dawnego ikonostasu z początku XIX w., są to Matka Boża z Dzieciątkiem i Chrystus Pantokrator.
W przedsionku znajduje się krzyż procesyjny, dwustronnie malowany z początku XIX w. Dzwon Włodzimierz z 1924 r.

 

 

 

Zobacz więcej zdjęć świątyni

Kwiatoń

 

Drukuj

 

kwiatoń

 

   pw. NMP Królowej

 

Dawna cerkiew greckokatolicka w Kwiatoniu pod wezwaniem Świętej Paraskewy, uważana jest za jedną z najpiękniejszych w Polsce. Dziś służy jako kościół pomocniczy parafii rzymskokatolickiej w Uściu Gorlickim.

Cerkiew w Kwiatoniu jest budowlą drewnianą o konstrukcji zrębowej, z wieżą konstrukcji słupowej o ścianach pochyłych. Całość - zarówno ściany jaki i dach - obita gontem, tylko partia izbicy pokryta jest pionowym szalunkiem. Budowla wznosi się na wydłużonym planie złożonym 

z trzech czworoboków; prezbiterium, nawy i babińca. Trójdzielność budowli wyraźna jest również w bryle, która wznosi się od najniższego prezbiterium, przez wyodrębnioną wyższą nawę po dominującą nad całością, wyjątkowo wysmukłą wieżę, a każde z nich na planie kwadratu Każdy z członów budowli jest nakryty odrębnym dachem, z baniastymi zwieńczeniami z pozornymi latarniami. Interesującym szczegółem dekoracyjnym jest fryz arkadkowy zdobiący uskoki zadaszeń kopuły nad nawą, wykonany z listew nabitych na szalunek ścian. Warto zwrócić uwagę na dekoracyjnie opracowane obramienia okien prezbiterium, to element wyróżniający cerkiew w Kwiatoni od innych. Świątynia otoczona jest niewysokim murem z drewnianymi bramkami konstrukcji ramowej, zwieńczonymi malowniczymi gontowymi daszkami z cebulastymi baniami.

   

 

Cerkiew została wzniesiona w drugiej połowie XVII w., (istnieje duże prawdopodobieństwo, że był to rok 1700). Wieża pochodzi z 1743 (taką datę odszukano na jednej z belek konstrukcji, istnieje przypuszczenie, że odnosi się jedynie do remontu starszej wieży). Jest to najstarsza pewnie datowana wieża cerkwi łemkowskiej. Cerkiew była wielokrotnie odnawiana. Odnotowano remonty korpusu w latach 1811, 1904, 1967 oraz w latach 90. i wieży w latach 1863, 1911, 1928, 1967 oraz w latach 90. We wnętrzu zachowało się bogate wyposażenie z XVIII i XIX w., utrzymane w tradycji późnobarokowej. Prezbiterium od nawy oddziela ikonostas pędzla Michała Bogdańskiego z 1904 r. W nawie pojawiły się dwa ołtarze boczne, przedstawiające na ikonach Matkę Bożą z Dzieciątkiem i Zdjęcie z Krzyża. We wnętrzu, prócz ikonostasu uwagę przykuwa polichromia 1811 roku oraz ciekawe malowidła na ścianach imitujące zbudowane z marmuru kolumny i gzymsy. Szczególną uwagę zwraca, nietypowy ozdobny,  ażurowy parapet  chóru  muzycznego.

 

 

Wszystkich zainteresowanych zwiedzaniem naszego kościoła zapraszamy i pragniemy poinformować, że jest on udostępniony wszystkim zwiedzającym według następującego harmonogramu:

Środa: 9.00 - 17.00, z przerwą 13.00 - 13.30

Czwartek: 9.00 - 18.00, z przerwą 13.00 - 13.30

Piątek - Sobota: 9.00 - 17.30, z przerwą 13.00 - 13.30
Uwaga!!Ze względu na nabożeństwa od 01.10. do 07.11. zamknięcie o 17.00

Niedziela: 12.00 - 17.00. Kontakt z przewodnikiem P. Janem Hyrą: 18 351 61 87 lub 660 105 342, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript..

Zobacz więcej zdjęć świątyni

 

SZLAK ARCHITEKTURY DREWNIANEJ W MAŁOPOLSCE

Położone w niedalekiej od siebie odległości drewniane perełki, tworzą niepowtarzalny Szlak, którego największym atutem jest różnorodność. Wśród 253 drewnianych obiektów rozłożonych na długości 1500 km, aż 8 świątyń zostało wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO: kościoły w Binarowej, Dębnie Podhalańskim, Lipnicy Murowanej i Sękowej oraz cerkwie w Brunarach Wyżnych, Kwiatoniu, Owczarach i Powroźniku.

Otulone małopolską przyrodą piękne kościoły i ukryte w zielonych Beskidach cerkwie, stanowią bogate sakralne dziedzictwo regionu. Chałupy, stodoły, spichlerze, także tartaki, folusze i olejarnie to elementy wypełniające pejzaż życia codziennego wsi. O tym, jak wyglądało życie naszych dziadków i pradziadków, można się przekonać, odwiedzając małopolskie skanseny i muzea, a przenieść się

w czasie można również przechadzając się po miasteczkach, w których przetrwała drewniana zabudowa oraz odwiedzając piękne dwory, będące niegdyś ostojami kultury polskiej i siedzibami rodzin szlacheckich. Ten świat powoli odchodzi, ale w Małopolsce jest wciąż pielęgnowany, bo tu ceni się jego piękno i rozumie wartość.

Każdy, kto zechce zanurzyć się w tym świecie, ma wyjątkową do tego okazję. Co roku kilkadziesiąt obiektów zostaje otwartych do zwiedzania. W tych obiektach czekają przewodnicy, którzy bezpłatnie oprowadzają turystów, opowiadają o historii miejsca, cennym wyposażeniu.

Przez całe lato odbywa się Festiwal „Muzyka Zaklęta w Drewnie”. Różnorodne koncerty co niedzielę rozbrzmiewają w innym „drewnianym” zakątku Małopolski.

Na Szlaku mają miejsce różnorodne wydarzenia. Każdego roku w miejscowości związanej ze Szlakiem odbywa się Uroczysta Inauguracja Letniego Sezonu Turystycznego w Małopolsce. Tradycją stały sięrajdy rowerowe, których trasy biegną wśród drewnianych kościółków, cerkwi, dworów.

WIĘCEJ INFORMAJI ZNAJDZIESZ NA STRONIE:

 

www.drewniana.malopolska.pl

www.facebook.com/drewniana.malopolska 

   

logo SAD

 

 

KALENDARIUM CERKWI W KWIATONIU

XVII w. Budowa cerkwi (?)

1601 - Jan Tarło, właściciel Kwiatonia przekazuje cerkiew w Kwiatoniu do parafii Uście (wizytacja z 1743 r. - Archiwum Państwowe
w Przemyślu, zespół ABGK)

1691 - Biskup przemyski Inocenty Winnicki podpisuje traktat Unii Brzeskiej i cerkiew Zostaje włączona w poczet cerkwi unickich

1734 - Fundacja ikony "Matki Bożej z Dzieciątkiem"

1743 - Wzniesienie wieży

1765-1771 - Ofiarowanie dwóch koron na ikonę "Matki Bożej z Dzieciątkiem"

1772 - Fundacja ikony "Zdjęcie z Krzyża"

1800 - Fundacja krzyża pogrzebowego, dwustronnego

1811 - Pierwszy remont cerkwi (dobudowano zakrystię)

1860 - Andrzej Wisłocki - funduje rzeźbiony tetrapot (nie istnieje, znaleziono napis fundacyjny na odwrocie małej ikony

1863 - Remont wieży

1875 - Fundacja krzyża procesyjnego z rzeźbioną figurą Chrystusa

1885 - Drugi remont wieży

1887 - Mieszkanka Kwiatonia Eugenia Adamcio funduje tabernakulum

1889 - Ufundowano żeliwny krzyż na postumencie z piaskowca - stał przed oknem Prezbiterium. W 2013 roku został przeniesiony pod ogrodzenie. Pod jego fundamentem zostały złożone kości ludzkie znalezione podczas prac odwadniających

1904 - Remont cerkwi: Michał Bogdański maluje polichromię. Andrzej Szajna rzeźbi carskie i diakońskie wrota, oraz detale do ikonostasu

1905 - Budowa betonowego ogrodzenia (taki napis widniał na ogrodzeniu)

1911 - Remont wieży

1928 - Wymiana pokrycia gontowego na blaszane (ustna relacja mieszkańców)

1947 - Akcja Wisła - wysiedlono wszystkich mieszkańców Kwiatonia - świątynia zaczyna pełnić rolę świątyni rzymsko-katolickiej

1951 - Erygowanie Parafii rzymsko-katolickiej w Uściu Gorlickim, której filią jest Cerkiew w Kwiatoniu

1967- Remont pokrycia dachów

1988 - Konserwator Wojewódzki z Nowego Sącza P. Z. Lewczuk zabiega o remont cerkwi

1988  - Inwentaryzacja i przygotowanie dokumentacji do remontu przez dr. Ryszarda Brykowskiego z Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk

1990 - Początek remontu, prace prowadzi firma "Naprawa i Konserwacja Drewnianych Obiektów Zabytkowych" z Nowego Sącza inż. Józefa Hronowskiego

1991 - Koniec remontu, całość cerkwi pokryta gontem (zużyto ok 66000 sztuk)

1991 - Poświęcenie świątyni przez Ordynariusza Diecezji Tarnowskiej bp. Życińskiego. Nadanie świątyni drugiego patrona - Matki Bożej Królowej

2000 - Demonataż betonowego ogrodzenia i budowa drewnianego z rekonstrukcją bramki wejściowej od strony północnej wykonaną przez Jana Hyrę

2005 - Początek konserwacji malowiedeł ściennych we wnętrzu świątyni. Prace prowadzi firma rodzinna z Nowego Sącza "Stawowiak Konserwacja Dzieł Sztuki"

2007  - Cerkiew zostaje włączona do Otwartego Szlaku Architektury Drewnianej, za zgodą proboszcza ks. Czesława Kaputa świątynia jest otwarta dla zwiedzajacych których oprowadzają pełniący funkcję przewodników Maria i Jan Hyrowie

2008 - Cerkiew zostaje wytypowana jako jedna z ośmiu w Polsce do wpisu na Listę UNESCO

2009 - Pierwsza wizyta komisji Polsko-Ukraińskiej zajmującą się przygotowaniem wpisu 16 drewnianych cerkwi. Rejony Karpat Polski
i Ukrainy do wpisu na listę UNESCO

2010 - Pracująca przy malowidłach ściennych P. Magdalena Stawowiak odkrywa fragment pierwszego ikonostasu z początku XVII w.

2010 - Druga robocza wizyta Polsko-Ukraińskiej komisji UNESCO

2012 - Prace remontowe i konserwatorskie przy pokryciu gontowym prowadzi firma "Vibud" - wymieniono zniszczone gonty. zmyto porosty
i zaimpegnowano całość świątyni. Zostało wykonane nowe odgromienie

2012 - Przyjazd eksperta ICOMOS (Międzynarodowej Rady Ochrony Zabytków) greczynki z Salonik architekta dr. Eleftherii Tsakanikar do oceny świątyni przez wpisem na listę UNESCO

21 czerwca 2013 roku - 37 sesja UNESCO w Phnom Penh w stolicy Kambodży. Nastąpił wpis 16 drewnianych cerkwi rejonu Karpat Polski i Ukrainy na prestiżową listę obiektów UNESCO w tym i cerkwi w Kwiatoniu

2013 - Firma "Vibud" wykonuje odwodnienie cerkwi i przeniesiony zostaje krzyż od ściany prezbiterium pod ogrodzenie ze strony południowej

2014 - Powrót fragmentu pierwszego ikonostasu po odsłonięciu i konserwacji wykonanej przez firmę Stawowiak "Konserwacja Dzieł Sztuki"
z Nowego Sącza

2015 - Po konserwacji wracają dwie ikony, oraz carskie i diakońskie wrota, tym samym zakończono prace w części świątyni dla wiernych

 

 

Kontakt

  • Adres:
  • Uście Gorlickie 88
    38-315 Uście Gorlickie
  • Telefon:
  • 18-35-30-720 
  • Nr konta parafialnego:
  • 81 879710390030030017910003 
  • Adres e-mail:
  • Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
  • Wszystkie dane osobowe zamieszczone na stronie internetowej parafii są umieszczone wyłącznie za zgodą osób zainteresowanych lub na podstawie prawa.